بعضی ورزش ها هستند که هیچ اسمی از آنها در بین مردم برده نمی شود.
شاید دلیل عمده آن محبویت محلی این ورزش ها باشد. طوری که یک ورزش ممکن
است در یک کشور پر طرفدار و شناخته شده باشد در حالی که در کشورهای دیگر
اسمی از آن برده نمی شود. در ادامه چند نمونه از این ورزش ها را که معمولا
کسی آنها را نمی شناسد را معرفی می کنیم.

Bossaball

این ورزش شبیه والیبال است ولی آثاری از فوتبال هم در
آن دیده می شود. در هر دو طرف این بازی تشکی وجود دارد که به بازیکنان
این قابلیت را می دهند که تا ارتفاع بلندی بپرند و به توپ ضربه بزنند.

مبارزه با لوله های کاغذی

اگر بشود اسم این مبارزه را ورزش گذاشت باید گفت که
در این ورزش مبارزان سعی می کنند که لوله حریف خود را بشکنند طوری که لوله
خود آنها شکسته نشود.

چوگان در برف

مثل بازی چوگان است با این تفاوت که یکی از ورزش های زمستانی به حساب می آید و بر روی برف انجام می گیرد.

هل دادن تیرک

در نگاه اول این ورزش شبیه به طناب کشی می باشد ولی در
این ورزش بر خلاف طناب کشی رقابت کننده ها باید با هل دادن تیم مقابل آنها
را به خارج میدان بیاندازند.

چوگان بازی با تک چرخه

همانند بازی چوگان است که به جای اسب از تک چرخه استفاده می شود.

مسابقه آتشنشان ها

نام این ورزش در مقایسه با دیگر ورزش های معرفی شده کمی
شناخته شده تر است چرا که در کشور خودمان نیز این مسابقه برگزار می شود.
در این مسابقه آتشنشان ها برای نشان دادن آمادگی جسمانی با هم به رقابت می
پرداند.

گلف در شهر

همانند گلف معمولی است با این تفاوت که به جای بازی در
یک منطقه باز و سرسبز در داخل شهر بازی می شود. این ورزش نیز دارای لیگ
حرفه ای است.

فوتبال نابینایان

این فوتبال با فوتبال نابینایان معمولی که مشاهده کرده
اید فرق می کند. در این مسابقه هر تیم ? بازیکن دارد و همچنین یک راهنما
هم در خارج از میدان حضور دارد که بازیکنان را راهنمایی می کند. به دور
زمین نیز دیورای کشید شده است به این معنی که این بازی آوت ندارد.

مسابقه چندگانه

این مسابقات شامل چند مرحله هستند که علاوه بر قدرت
بدنی نیاز به شجاعت فرد هم دارند. این مسابقه در قالب های تیمی و نفری
برگزار می شود.

مبارزه با نیزه

این ورزش هم چندان غریب نیست و  بارها در تلوزیون
مشاهده کرده ایم که توسط شوالیه ها این مبارزه صورت می گیرد. اما کمتر
کسی هست که بداند این ورزش در این زمان هم برگزار می شود. البته توسط
ورزشکار های معمولی.

ماکائو شبه جزیره‌ای در دریای چین است. تا همین سالهای قبل مستعمره?
پرتغال بود ولی اکنون بخشی از خاک جمهوری خلق چین است. ماکائو هر چند تا
حدی از کشور چین فاصله دارد ولی از آن بعنوان یکی از قطب های گردشگری بزرگ
و تماشایی در آسیا نام برده می شود. فرودگاه بین المللی ماکائو در شهر
ماکائو واقع است که به دلیل موقعیت مکانی و مجاورت آن با دریا دارای
شرایطی خاص و جالب است.

پدیده ای به نام فیس بوک

تکنولوژی
ارتباطات آنقدر پیچیده و قدرتمند است که قادر است هر زمان به شکلی متفاوت
و متنوع، مخاطبانی را سرگرم خویش سازد. به این ترتیب پدیده ای که تا
دیروز، شمار اندکی آن را می شناختند، امروز آنچنان شناخته شده که عده
زیادی در مورد آن سخن می گویند. البته پر واضح است که موقعیت های اجتماعی
در همه گیر شدن یک پدیده، تاثیر بسزایی دارند.

اما پدیده ای که مورد
نظر این نوشتار است، فیس بوک است. فیس بوک بزرگترین شبکه اجتماعی آن لاین
در دنیاست. موسس و بنیانگذار رسمی سایت فیس بوک، فردی به نام مارک زوکربرگ
( Mark Zuckerberg )، متولد 1984 میلادی که در شهر نیویورک آمریکا است.
وی، یهودی‌ مذهب است که به گفته خود ملحد ( Atheist ) می باشد، نسخه
نرم‌افزاری فیس بوک را درسال 2004 میلادی، در دوران دانشجویی در دانشگاه
هاروارد به نام خود ثبت نمود اما مدتی بعد از این اقدام، سه همکلاسی
زوکربرگ از او شکایت کردند که او در واقع نرم‌افزار( ConnectU ) را از
آنها ربوده و در نهایت پس ازسه سال تلاش در سال 2008 میلادی با قرار
دادگاه، زوکربرگ مجبور به پرداخت غرامتی معادل 65 میلیون دلار به آنها شد.

آنچه مشخص است اینکه این سایت در حال حاضر به بزرگترین سایت
اجتماعی با تعداد بسیار زیادی از کاربران تبدیل شده که این حاکی از قدرت
گردانندگان این سایت در ایجاد فضایی برای جذب مخاطب بوده است. اما در کنار
موفقیت های به دست امده توسط این سایت، رسوایی هایی هم وجود داشته است.

فیس
بوک در طول عمر نه چندان بلند خود شاهد چندین رسوایی بزرگ بوده که شامل
جریانات مربوط به مزاحمت‌های الکترونیکی ناشی از سرویس خوراک خبری ( News
Feed ) در سال 2006 میلادی و حفره‌های امنیتی ناشی از نرم‌افزار برج
مراقبت فیس بوک ( Facebook Beacon ) در سال 2007 می باشد.

در کنار
این رسوایی ها، معرفی سکوی فیس بوک ( Facebook Platform ) در سال 2007
میلادی به عنوان پایه‌ای برای ساخت نرم‌افزارهای جانبی سبب جذب تعداد
زیادی برنامه نویس شد و تا به امروز بیش از چهارصد هزار برنامه نویس در
دنیا حداقل یکبار برای سکوی فیس بوک اقدام به تولید برنامه جانبی نموده
اند.

هر چند اینگونه به نظر می‌رسد که این موفقیت نمی تواند با
کمک 240 میلیون دلاری مایکروسافت، بی ارتباط باشد که در سال 2007 به ازای
دریافت سهم ناچیز 1.6 درصد از سهام شرکت فیس بوک، این مبلغ پرداخت شد.
همچنین مایکروسافت متعهد شد که به فروش تبلیغات برای فیس بوک دست بزند.

فیس
بوک از سال 2007 به بعد شاهد تغییرات جدی شد و در سال 2008 به همراه
سی‌ان‌ان و تویتر به عنوان بنگاه سخن پراکنی، نقش عمده‌ای در انتخابات
ریاست جمهوری آمریکا بازی کرد.

گزارش‌های نیویورک تایمز، ام‌اس
ان‌بی‌سی، استارتریبون و بسیاری از بنگاه‌های اطلاع رسانی غربی حاکی از
استفاده جدی اوباما و همراهانش از این سایت‌های اینترنتی برای جذب و هدایت
آراء مردم آمریکا بود و به طور جدی از طریق بانک اطلاعاتی تویتر برای
ارتباط گیری با افراد بهره برداری شد. پس اینطور به نظر می رسد که فیس بوک
می تواند به عنوان یک عامل فعال سیاسی عملکرد موثری داشته باشد.

اما
چنانچه بخواهیم به تمامی ابعاد فیس بوک توجه کنیم، میزان اثرگذاری این
سایت، محدوده های بسیار وسیعی در سرتاسر دنیا را شامل می شود و این
محبوبیت همگانی به دلیل شرایط و امکاناتی است که این سایت از آن برخوردار
است.

فیس بوک به تمامی افراد این امکان را می دهد تا از داشتن یک
صفحه شخصی بهره برند و به تاسیس گروه های اینترنتی بپردازند. با هر کس که
دوست دارند ارتباط برقرار کنند  و برای خویش آلبوم عکس بسازند، بدون اینکه
محدودیتی در این زمینه داشته باشند.

نکته جالب توجه این است که فیس
بوک در ابتدای محبوبیت و شناختی که بین کاربران ایرانی پیدا کرد، به عنوان
سایتی اجتماعی و سرگرم کننده معرفی شد که به واسطه این سایت، بسیاری از
کاربران ایرانی از یافتن دوستان قدیمی خود شادمان بودند و به این ترتیب،
هر روز به کاربران این سایت افزوده شد.

به گفته "فیس بوک"، هر
روز 200 هزار کاربر جدید در این سایت ثبت نام می کنند و این شبکه عظیم
انسانی، میلیون ها عضو دارد. محبوبیت روز افزون این سایت با جمعیت به نسبت
جوانش، چشم اندازهای تجاری قابل توجهی را برای بازیگران بزرگ عرصه اینترنت
بوجود آورده که به نظر می آید هر کدام اینک سعی می کنند، کنترل بخشی از آن
را به دست گیرند. از طرفی این محبوبیت در راستای پیشبرد اهداف و برنامه
های سیاسی و اجتماعی نیز، عملکردهای محسوسی را داشته است.

این مساله
در ایام انتخابات در ایران کاملا مشهود بود. به طوریکه در هفته‌های منتهی
به انتخابات و جریان‌های بعدی، ایران شاهد هجمه تبلیغاتی و جنگ روانی بود
که توسط سایت‌های ارتباطات اجتماعی مانند فیس بوک و تویتر صورت گرفت.

آنچه
مشخص است اینکه در دنیای کنونی ایجاد جنگ روانی در حوزه سایبرنتیک، از مهم
ترین و موثرترین روش هایی است که می توان از آن بهره برد. چرا که این حوزه
دارای قابلیتهایی است که آنرا با سایر رسانه ها  متمایز می سازد و موقعیتی
منحصر به فرد بدان می بخشد.

سایت های ارتباطات اجتماعی در ظاهر به
منظور ایجاد فضایی برای حضور الکترونیکی افراد در جوامع، برای بیان
دیدگاه‌ها، پیدا کردن دوست، ارتباط با دوستان و فرستادن پیام‌های گروهی
عمل می کنند اما در باطن اغلب این وبگاه‌ها در خدمت بنگاه های خبری و
اطلاعاتی قرار  دارد.

هرچند
عضویت در این سایت‌ها مجانی است ولی هیچ چیزی واقعاً مجانی نیست و در ازای
استفاده مجانی از سرویس‌های الکترونیکی این وبگاه‌ها، افراد بخش عمده
اسرار زندگی خود را به راحتی در اختیار آنها قرار می دهند. و از همه مهمتر
اینکه این سایت ها را محرم خویش می دانند و هر آنچه در سر دارند، در
اختیار این صفحات الکترونیکی قرار می دهند.

کارکرد دیگر این
وبگاه‌ها، خبر رسانی از نوع شایعه است. از آنجا که خبر رسانی از نوع شایعه
و غوغا سالارانه اگر ابتدا از یک بنگاه خبری بزرگ صورت بگیرد، پس از معلوم
شدن عدم صحت، سبب تخریب شدید وجهه آن خبرگزاری می شود، استفاده از
شخصیت‌های حقیقی ساختگی بر روی اینگونه سایت‌ها تا حدود زیادی از هزینه
شایعه پراکنی برای بنگاه‌های پروپاگاندا می کاهد.

هرچند سخن در این
رابطه بسیار است اما آنچه مهم است اینکه ما به عنوان یک کاربر تا چه حد از
این توانایی برخورداریم که تعاملی آگاهانه با این چنین سایت هایی را داشته
باشیم.

آنچه مسلم است اینکه خوب یا بد، امروزه سرویس یا خدمات جدید
و تازه از راه رسیده ای در اینترنت یافت نمی شود که ایرانی ها آن را
نشناخته باشند یا مشغول استفاده از آن نباشند. مگر آن که دسترسی به سرویسی
برای کاربران کشورهایی همچون ایران از طرف ارائه کننده ممنوع شده باشد،
مانند بسیاری از خدمات شرکت گوگل. فیس بوک هم در کنار انواع و اقسام خدمات
اینترنتی، تبی جدید در کاربران ایرانی ایجاد کرده که موجب شده سیل عظیمی
از کاربران ایرانی به سمت وب سایتی به نام فیس بوک سرازیر شوند. اگرچه
هجوم به این وب سایت و استفاده از خدمات آن تنها مختص کاربران ایرانی
نیست، اما مهم این است که این شبکه تا چه حد در میان ایرانیان نفوذ پیدا
کرده و محرم اسرار و مامن افکار شده است.

آنچه مشخص
است اینکه این نوشتار به دنبال سرپوش نهادن بر قدرت و قابلیت های مهم،
سایتی همچون فیس بوک نیست و قرار نیست به مخاطبان گوشزد کند که از مواجهه
با آن پرهیز کنند. نکته مهم اینجاست که بدانیم و باور کنیم که جماعت
یهودیانی که در آن سوی کره زمین ساکن هستند، دلسوزان ایران و تفکر و تمدن
ایرانی نیستند. باور کنیم که هیچ حادثه ای بی دلیل و ناگهانی رخ نمی دهد و
بهتر است در جستجوی رمز گشایی از متونی باشیم که با رمزگزاری های زیرکانه
برای ما طراحی شده اند.