آشنایی با غنی سازی اورانیوم
در
طبیعت اورانیوم شامل کمتر از یک درصد ایزوتوپ اورانیوم 235 است. مواد
انفجاری هسته ای به اورانیومی که حداقل دارای 20 درصد اورانیوم 235 غنی
شده است نیاز دارند. بطور ایده آل اورانیوم 235 نود درصدی بکار می رود.
برای افزایش درصد اورانیوم 235 به اورانیوم 238، اورانیوم باید "غنی سازی"
شود.
چرخه سوخت اورانیوم با استخراج و آسیاب کانسنگ اورانیوم جهت تولید "کیک زرد" شروع شده و سپس به هگزافلوراید اورانیوم (UF6) تبدیل می شود. ماده اخیر پس از آن غنی سازی می شود تا به سوخت هسته ای مبدل گردد.
فرایندهای جداسازی و غنی سازی ایزوتوپ اورانیوم به روشهای زیر انجام می شود:
1) جداسازی ایزوتوپی الکترومغناطیسی
2) دیفوزیون گرمایی
3) پخش دیفوزیون گازی
4) سانتریفوژ گازی
5) فرایندهای آئرودینامیکی
6) جداسازی ایزوتوپی لیزری
7) تبادل یونی و شیمیایی
8) فرایند جداسازی پلاسمایی (PSP)
در تمام صنعت هسته ای دنیا، اورانیوم بوسیله یکی ازسه روش: پخش گازی، سانتریفوژ گازی و میدان مغناطیسی غنی می شود.
غنی سازی بوسیله دستگاه سانتریفیوژ
سانتریفیوژ
دستگاهی است که برای جدا سازی مواد از یکدیگر بر اساس وزن آنها استفاده
میشود. این دستگاه مواد را با سرعت زیاد حول یک محور به گردش در میآورد
و مواد متناسب با وزنی که دارند از محور فاصله میگیرند. در واقع در این
روش برای جدا سازی مواد از یکدیگر از شتاب ناشی از نیروی گریز از مرکز
استفاده میگردد، کاربرد عمومی این دستگاه برای جداسازی مایع از مایع و یا
مایع از جامد است. سانتریفیوژهایی که برای غنی سازی اورانیوم
استفاده میشود حالت خاصی دارند که برای گاز تهیه شدهاند که به آنها
Hyper-Centrifuge گفته میشود. پیش از آنکه دانشمندان از این روش برای غنی
سازی اورانیوم استفاده کنند از تکنولوژی خاصی بنام Gaseous Diffusion به
معنی پخش و توزیع گازی استفاده میکردند.
![سانتریفیوژ](http://img.tebyan.net/big/1388/07/522674155611890171675293026711578.jpg)
گردش
سریع سیلندر ، نیروی گریز از مرکز بسیار قوی تولید میکند و طی آن
مولکولهای سنگینتر (آنهایی که شامل ایزوتوپ اورانیوم 238 هستند.) از مرکز
محور گردش دورتر میگردند و برعکس آنها که مولکولهای سبکتری دارند (حاوی
ایزوتوپ (اورانیوم 238 ) بیشتر حول محور سانتریفیوژ قرار میگیرند. در غنی
سازی اورانیوم با روش سانتریفوژ گازی، از تعداد زیادی سیلندر دوار که به
صورت موازی و سری کنارهم قرار داده شدهاند استفاده میشود.
سانترفیوز
دستگاه استوانهای شکلی است که درست مثل توربین هواپیما پرههایی در وسط
آن وجود دارد این پرهها در هر دقیقه بیش از یک صد هزار گردش دارند در
نتیجه این چرخش اورانیوم سنگین روی دیواره آخری سانترفیوژ قرار میگیرد و
اورانیوم ??? در کنار آن مینشیند باید هزاران سانترفیوژ در کنار هم قرار
بگیرند تا ما بتوانیم اورانیوم را غنی کنیم یعنی با یک یا چند سانترفیوژ
نمیتوان اورانیوم را غنی کرد.
غنی سازی با دیفوزیون گازی Gaseous Diffusion
گراهان در سال 1864 پدیده ای را کشف کرد که در آن سرعت متوسط مولکولهای
گاز با معکوس جرم مولکولی گاز متناسب بود. از این پدیده که به نام
دیفوزیون گازی مشهور است برای غنی سازی اورانیوم استفاده می کنند. در عمل
اورانیوم هگزا فلوراید طبیعی گازی شکل را از ستونهایی که جدار آنها از
اجسام متخلخل (خلل و فرج دار) درست شده است عبور می دهند. سوراخهای موجود
در جسم متخلخل باید قدری بیشتر از شعاع اتمی یعنی در حدود 5.2 آنگسترم
(7-10x25 سانتیمتر) باشد.
ضریب جداسازی متناسب با اختلاف جرم مولکولها است. روش غنی سازی اورانیوم
تقریبا مطابق همین اصولی است که در اینجا گفته شد. با وجود این می توان به
خوبی حدس زد که پرخرج ترین مرحله تهیه سوخت اتمی همین مرحله غنی سازی
ایزوتوپها است، زیرا از هر هزاران کیلو سنگ معدن اورانیوم 140 کیلوگرم
اورانیوم طبیعی بدست می آید که فقط یک کیلوگرم U235 خالص در آن وجود دارد.
Gaseous Diffusion از جمله تکنولوژیهایی بود که ایالات متحده طی جنگ جهانی
دوم در پروژه ای بنام منهتن برای ساخت بمب هسته ای ، با کمک انگلیس و
کانادا به آن دست پیدا کرد.
در این روش با تکرار استفاده از این
صفحات فیلتر مانند ، بصورت آبشاری، میزان U235 را به مقدار دلخواه بالامی
بردند. این روش اولین راهکارهای صنعتی برای غنی سازی اورانیوم بود که
کابرد عملی پیدا کرد. نمونه ای از سانتریفیوژهای گازی آبشاری که برای غنی
سازی اورانیوم از آنها استفاده می شود. Centrifuge-Hyper اما در روش
استفاده از سانتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم ، تعداد بسیار زیادی از این
دستگاهها بصورت سری و موازی بکار می برند تا با کمک آن بتوانند غلظت U235
را افزایش دهند.
گاز هگزافلوراید اورانیوم (6)UF در داخل سیلندرهای
سانتریفیوژ تزریق می شود و با سرعت زیاد به گردش در آورده می گردد. گردش
سریع سیلندر ، نیروی گریز از مرکز بسیار قوی تولید می کند و طی آن
مولکولهای سنگینتر (آنهایی که شامل ایزوتوپ U238 هستند) از مرکز محور گردش
دورتر می گردند و برعکس آنها که مولکولهای سبکتری دارند (حاوی ایزوتوپ
U235 ) بیشتر حول محور سانتریفیوژ قرار می گیرند.
در این هنگام با
استفاده از روشهای خاص گازی که حول محور جمع شده است جمع آوری شده به
مرحله دیگر یعنی دستگاه سانتریفیوژ بعدی هدایت می گردد. میزان گاز
هگزافلوراید اورانیوم شامل U235 که در این روش از یک واحد جداسازی بدست می
آید به مراتب بیشتر از مقداری است که در روش قبلی بدست می آید، به همین
علت است که امروزه در بیشتر نقاط جهان برای غنی سازی اورانیوم از این روش
استفاده می کنند.
بزرگترین دستگاههای آبشاری سانتریفیوژ در کشورهایی
مانند فرانسه ، آلمان ، انگلستان و چین در حال غنی سازی اورانیوم هستد.
این کشورها علاوه بر مصرف داخلی به صادرات اورانیوم غنی شده نیز می
پردازند. کشور ژاپن هم دارای دستگاههای بزرگ سانتریفیوژ است، اما تنها
برای مصرف داخلی اورانیوم غنی شده تولید می کند.
غنی سازی اورانیوم از طریق میدان مغناطیسی
یکی
از روشهای غنی سازی اورانیوم استفاده از میدان مغناطیسی بسیار قوی می
باشد. در این روش ابتدا اورانیوم هگزا فلوئورید را حرارت می دهند تا تبخیر
شود. از طریق تبخیر ، اتمهای اورانیوم و فلوئورید از هم تفکیک می شوند. در
این حالت ، اتمهای اورانیوم را به میدان مغناطیسی بسیار قوی هدایت می
کنند. میدان مغناطیسی بر هسته های باردار اورانیم نیرو وارد می کند ( این
نیرو به نیروی لورنتس معروف می باشد) و اتمهای اورانیوم را از مسیر مستقیم
خود منحرف می کند. اما هسته های سنگین اورانیم U238 نسبت به هسته های
سبکتر U235 انحراف کمتری دارند و درنتیجه از این طریق می توان U235 را از
اورانیوم طبیعی تفکیک کرد.
کاربردهای اورانیوم غنی شده
اورانیوم غنی شده در ساخت نیروگاه هسته ای و بمب هسته ای نقشی اساسی دارد.